ســوز آن ســوز کـه بـــر هــر جگــری داغ زده
شــعلــه آن شــعـله کـه در خشـک و تـَرِِ باغ زده

عشق،عشقی ست که ازشصت و یک هجری الی
همـــه اعصــار، شــــرر بـــر دل عــشـــاق زده

خـون همان خون که خـدا داعیه دارش شده است
غــم هـمـین غـم کـه شــرر بـر هـمـه آفـــاق زده

آب ؛ مهــریـه ی مــادر ! کـه معـمّــا شـده اسـت
کــه چــرا بســتــه شــده بــر لــب ِ احــراق زده

تیـــر ، عــریـان شـده از بعـد هـمـان حـادثـه کز
چــلــه ی ظُـلـمِ شـــقی بـــر لــب قـــنـــداق زده

ســـرِ هـفتــاد و دو آلالـــه کـه بـر نیـزه نشـست
ســرخ شـد روی ِگُـُــل از رشـتـه ی شـلاق زده

روزِ آن واقــعـه چـشــمان خـــدا سـخت گریست
کشـتــی ِصبـر شـکســـت و رگِ مـیــثـــاق زده